Εργάζεται ως Μη τυποποιημένος Μηχανικός εξοπλισμού αυτοματισμού στο LiLanPack

1. Ε: Σε ποιες είναι οι δυσκολίεςμη τυποποιημένος σχεδιασμός αυτοματισμού?

Απάντηση: Το σχέδιο. Μόνο με την κατανόηση των χαρακτηριστικών του προϊόντος και της τεχνολογίας επεξεργασίας μπορούν να προταθούν εφικτά και αξιόπιστα σχέδια υλοποίησης. Μόνο υπό την καθοδήγηση του σχεδιαγράμματος που σχεδιάστηκε από τον σχεδιαστή μπορεί το έργο να υλοποιηθεί με τάξη και να επιτευχθεί το τελικό αποτέλεσμα.

2. Ε: Ποια είναι η πιο σημαντική πτυχή του μη τυποποιημένου σχεδιασμού αυτοματισμού;

Απάντηση: Τίποτα δεν είναι ασήμαντο. Κάθε παράγοντας που επηρεάζει την τελική αποδοχή είναι σημαντικός, από το συνολικό σχέδιο σχεδιασμού μέχρι τη μικρή βίδα που δεν σφίγγεται.

3. Ε: Ποιο είναι καλύτερο, η νεκρή θέση ή ο ρυθμιζόμενος μηχανισμός;

Απάντηση: Εκείνοι που μπορούν να κάνουν τη θέση θανάτου πρέπει να κάνουν αποφασιστικά τη θέση θανάτου και αυτοί που πρέπει να ταιριάζουν με τη θέση πρέπει να ταιριάζουν με τη θέση. Συγκεντρώστε τα σφάλματα, ελαχιστοποιήστε τους ρυθμιζόμενους μηχανισμούς, αποφύγετε τον εντοπισμό σφαλμάτων του εξοπλισμού. Πολλαπλά ρυθμιζόμενα εξαρτήματα ταιριάζουν μεταξύ τους για να επιτευχθεί το τελικό αποτέλεσμα αποσφαλμάτωσης και ο μηχανισμός ρύθμισης είναι προσεκτικά συντονισμένος με σαφή διάκριση μεταξύ χονδροειδών και λεπτών προσαρμογών.

4. Ε: Ποια θέματα πρέπει να σημειωθούν στον μηχανολογικό σχεδιασμό;

Απάντηση: Τοποθέτηση

1) Η τοποθέτηση του αντικειμένου επεξεργασίας σχετίζεται με τον προσδιορισμό του συνολικού σχεδιαγράμματος και λύνει το πρόβλημα των αναγκών των πελατών.

2) Η σύνδεση και η τοποθέτηση μεταξύ μεμονωμένων μηχανών καθορίζουν την αξιοπιστία της συνδεδεμένης παραγωγής.

3) Η τοποθέτηση των εξαρτημάτων σε μεμονωμένες συσκευές καθορίζει τη συμβατότητα μεταξύ λειτουργικών μονάδων.

4) Η τοποθέτηση των εξαρτημάτων στα εξαρτήματα καθορίζει τη δυνατότητα προσδιορισμού των ενεργειών του μηχανισμού.

5) Αποσαφηνίστε τις έννοιες της τοποθέτησης και του κλειδώματος, εξαλείψτε την ανεπαρκή τοποθέτηση και αποφύγετε την υπερβολική τοποθέτηση.

6) Η τοποθέτηση επιλύει λειτουργικά προβλήματα και η ικανοποίηση λειτουργικών απαιτήσεων αποτελεί προϋπόθεση για το σχεδιασμό.

Τεχνικές

1) Τεχνική συναρμολόγησης. Εάν η διαδικασία συναρμολόγησης είναι εφικτή και εύκολη στη συναρμολόγηση και αποσυναρμολόγηση.

2) Τεχνική κατασκευής. Εάν είναι βολικό να επεξεργαστεί ενώ πληροί τις απαιτήσεις ακρίβειας και αν είναι οικονομικό εάν μπορεί να υποβληθεί σε επεξεργασία.

3) Τεχνική διαδικασίας. Εάν η ροή της διαδικασίας πληροί τις απαιτήσεις της ακρίβειας, της αντοχής και της διάρκειας ζωής του εξαρτήματος.

4) Το τεχνικό πρόβλημα αφορά το πώς να φτιάξεις.

Αλληλεπίδραση ανθρώπου-υπολογιστή

1) Είναι βολικό να χειρίζεστε, να παρατηρείτε τη λειτουργία του εξοπλισμού και να αντιμετωπίζετε δυσλειτουργίες του εξοπλισμού;

2) Είναι βολικό για συντήρηση και επισκευή εξοπλισμού.

3) Ο ανθρωποποιημένος σχεδιασμός λύνει το πρόβλημα του πώς να κάνουμε καλύτερα.

Αναλύοντας τη σχεδίαση της γραμμής συναρμολόγησης βήμα προς βήμα και τελικά την εφαρμογή του προβλήματος σε κάθε μέρος και μέγεθος, γεγονός που καθιστά τη σχεδίαση λιγότερο δύσκολη.

5. Ερώτηση: Πώς βλέπετε τα ζητήματα της θεωρίας και της πράξης;

Απάντηση: Η θεωρία είναι η κατευθυντήρια αρχή για την πράξη και η αποτυχία επίτευξης θεωρητικών αποτελεσμάτων στην πράξη οφείλεται συχνά στο γεγονός ότι οι λεπτομέρειες στην πράξη δεν ταιριάζουν με τη θεωρία. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να κάνουμε κάθε λεπτομέρεια καλά. Δεν αμφισβητείται ότι ορισμένες θεωρητικές βάσεις δεν είναι υγιείς, οδηγώντας σε απροσδόκητα σφάλματα, επομένως είναι σημαντικό να βελτιωθούν τα αποθέματα θεωρητικής γνώσης. Για να επιτευχθεί η καλύτερη κατάσταση των θεωρητικών απαιτήσεων, η τελική δομή και το θεωρητικό αποτέλεσμα θα είναι σχεδόν τα ίδια. Πρέπει να τηρούμε τη σωστή θεωρία ως πεποίθησή μας και να μην την αναιρούμε εύκολα. Μετά την πρακτική δοκιμή, αν το χάσμα μεταξύ θεωρίας και πράξης είναι πολύ μεγάλο, θα πρέπει να τολμήσει κανείς να αρνηθεί τον εαυτό του και να καθορίσει ένα νέο θεωρητικό σχέδιο, άλλωστε η πράξη είναι το μόνο κριτήριο για τη δοκιμή της θεωρίας.